Fiscale eenheid

De werkelijkheid is gelukkig veel romantischer. Het is pure liefde. Door een symbiose van twee lichamen ontstaat een fiscale eenheid in de vennootschapsbelasting. Op verzoek van een ondernemer worden twee ‘’lichamen’’, meestal bv’s, samengevoegd tot een belastingplichtige. Samen aangifte doen. Hoe fijn is dat. Het is nog gekker eigenlijk. De dochter gaat fiscaal zelfs op in de moeder. Als een omgekeerde geboorte. Terwijl tegelijkertijd de moeder en de dochter voor de buitenwereld gewoon zelfstandig blijven bestaan.

Niemand kan aan de buitenkant zien dat dit heeft plaatsgevonden. Een private symbiose op voorwaarde dat moeder 95% van de aandelen heeft in dochter. Een geheimpje van de ondernemer, zijn fiscalist en de belastingdienst. Sinds de AVG ook nog eens goed bewaard. Ondertussen groeit dochter op tot een volwassen onderneming en doet goede zaken. Ook met zijn moeder. Dochter huurt een pandje van moeder of betaalt voor verleende diensten. Waar valt nu de winst, wie geeft dat aan?

Alle transacties van de moeder en de dochter leiden tot een gezamenlijk resultaat. Door de symbiose moet je fiscaal de resultaten van de onderlinge transacties in de fiscale eenheid negeren. Want hoe kun je nu een resultaat hebben van een transactie met jezelf ? Dat gaat niet. Dus een goed idee van de wetgever om die onderlinge transacties dan maar weg te strepen. Huuropbrengst streep je weg tegen huurlast. Geen resultaat voor de fiscale eenheid.

Zo’n symbiose is natuurlijk geweldig. Maar soms krijgt zo’n dochter die is opgegaan in de moeder een wedergeboorte.
Wat een oerkracht komt daar aan te pas. De moeder en de dochter moeten dan weer ieder voor zich de vennootschapsbelasting betalen. Alle onderlinge transacties tellen weer mee voor de hoogte van ieders winst. Onze wetgever heeft lang gezocht naar passende woorden voor dit natuurverschijnsel.

De keuze is gevallen op ‘’ontvoegen’’. Beetje koel. Dan vind ik fiscale wedergeboorte toch mooier.